Kiedy grupa programistów deleguje swoją rolę i uprawnienia decyzyjne do jednego podmiotu, z definicji jest to centralizacja, a nie decentralizacja. Centralizacja odnosi się do konsolidacji władzy kontrolnej i decyzyjnej w jednym punkcie lub jednostce. W kontekście rozwoju oprogramowania, np. w przypadku waluty cyfrowej takiej jak Bitcoin, oznaczałoby to, że pojedyncza grupa lub podmiot miałaby dominujący wpływ lub kontrolę nad procesami rozwoju i podejmowania decyzji.
Natomiast decentralizacja charakteryzuje się podziałem kontroli, władzy i procesu decyzyjnego pomiędzy zróżnicowany i niezależny zestaw aktorów. Przypadek oryginalnego projektu Bitcoina jest przykładem decentralizacji, ponieważ jego rozwój, utrzymanie i procesy decyzyjne obejmują szeroką i rozproszoną sieć niezależnych programistów, górników i użytkowników. Żaden pojedynczy podmiot nie ma nadrzędnej kontroli ani uprawnień, co powoduje, że system jest zdecentralizowany.
Gdyby pojedyncza grupa programistów, zwłaszcza należąca do dużej korporacji takiej jak Meta (NASDAQ: META), przejęła kontrolę nad Bitcoinem, oznaczałoby to znaczącą zmianę w kierunku centralizacji. Ta scentralizowana kontrola byłaby sprzeczna z podstawowymi zasadami Bitcoina, które zostały zbudowane wokół idei zdecentralizowanej sieci peer-to-peer, bez polegania na jakimkolwiek organie centralnym.
W hipotetycznym scenariuszu, w którym pojedynczy podmiot, taki jak Meta, kontroluje Bitcoin, jeśli podmiot ten działa w charakterze powiernika, oznacza to prawny i etyczny obowiązek działania w najlepszym interesie zainteresowanych stron ( którymi w tym przypadku mogą być użytkownicy lub inwestorzy Bitcoina). Podmiot musiałby podejmować decyzje, które leżą w najlepszym interesie użytkowników systemu, a nie w jego własnym interesie. Jednakże scentralizowana kontrola sprawowana przez powiernika nadal stanowiłaby odejście od zdecentralizowanego charakteru Bitcoina, jak początkowo pomyślano. Skoncentrowałoby to władzę i podejmowanie decyzji w rękach jednego podmiotu, co kontrastuje z rozproszonym, opartym na konsensusie podejściem do technologii blockchain.
Stabilność stałego protokołu Bitcoina odgrywa znaczącą rolę w utrzymaniu jego zdecentralizowanego charakteru. Z góry określony i niezmienny zestaw zasad rządzi wszystkimi uczestnikami, zapewniając, że żadna pojedyncza osoba lub grupa nie ma jednostronnej władzy zmiany podstawowych aspektów sieci. Ten aspekt projektu Bitcoina ma kluczowe znaczenie w zapobieganiu centralizacji kontroli, ponieważ zapewnia spójne ramy dla wszystkich użytkowników, zmniejszając w ten sposób ryzyko braku równowagi sił.
Z drugiej strony systemy, które są rozszerzalne i podlegają ciągłemu rozwojowi, charakteryzują się inną dynamiką. W takich środowiskach możliwość modyfikacji lub ewolucji systemu może prowadzić do pojawienia się dynamiki mocy. Osoby lub grupy posiadające uprawnienia do wdrażania zmian mogą potencjalnie wywierać znaczący wpływ na kierunek systemu. Ta elastyczność, choć korzystna dla innowacyjności i zdolności adaptacyjnych, wprowadza również możliwość centralizacji w przypadku zmiany kilku wybranych kontroli. Możliwość zmiany systemu może stać się narzędziem wpływania lub marginalizowania innych uczestników ekosystemu.
Istota decentralizacji w technologii blockchain, szczególnie w przypadku walut cyfrowych takich jak Bitcoin, jest głęboko powiązana z niezmiennością jej protokołu. Opór wobec jednostronnych zmian zapewnia demokratyczne i oparte na konsensusie podejście do sprawowania rządów. Wyrównuje szanse, wymagając szerokiego porozumienia w sprawie wszelkich znaczących modyfikacji, chroniąc w ten sposób przed koncentracją władzy i autorytetu w rękach nielicznych.
Zasadniczo niezmienny charakter protokołu Bitcoin jest kluczowym czynnikiem w utrzymaniu jego zdecentralizowanej struktury. Zapobiega centralizacji i walkom o władzę, które mogą pojawić się w bardziej elastycznych systemach, w których zasady i protokoły są otwarte na modyfikację przez ograniczoną liczbę wpływowych graczy.
Autor : BitcoinSV.pl
Źródło : On fiduciaries – CoinGeek
