Ten post pierwotnie pojawił się na stronie internetowej ZeMing M. Gao i ponownie opublikowaliśmy go za zgodą autora. Przeczytaj cały artykuł tutaj.
Sześciu badaczy prawa papierów wartościowych składa amicus brief na poparcie Coinbase (NASDAQ: COIN).
Ten raport mówi, że raport amicus jest „niszczycielski”, co oznacza, że jest przytłaczająco potężny.
Ale niszczy w zupełnie inny sposób. Sprawa amicus jest niewiarygodnie błędna, merytorycznie, prawnie i moralnie.
Głównym argumentem amicus brief jest to, że zgodnie z prawem papierów wartościowych „umowa inwestycyjna” wymaga przewidywania dochodu, zysków lub aktywów firmy, ale ponieważ te aktywa kryptograficzne nie dawały takiego umownego prawa ich nabywcom , zatem nie są papierami wartościowymi.
Czym dokładnie są te prawa, a mianowicie dochody, zyski lub aktywa firmy, których brakuje w krypto?
Dokument amicus wskazuje na (1) brak podziału dywidendy przez posiadaczy tokenów; oraz (2) brak jakiegokolwiek prawa likwidacyjnego posiadaczy tokenów w przypadku upadłości firmy.
Powyższe pierwsze jest niesamowicie fałszywe. Przy takiej interpretacji tylko niewielka liczba akcji na dzisiejszym rynku akcji, a mianowicie tylko te, które przynoszą dywidendy, kwalifikowałaby się jako papiery wartościowe.
Bardziej interesująca jest druga część krótkiej argumentacji amicus. Zgodnie z tą częścią argumentacji, ponieważ każda „umowa inwestycyjna” wskazana przez prawo obejmuje umowne zobowiązanie do przyznania pozostałego udziału w przedsiębiorstwie, ale tokeny będące przedmiotem obrotu na Coinbase nie dają ich nabywcom takiego umownego prawa do pozostałego udziału ich emitentami, a zatem nie są papierami wartościowymi.
Ten argument jest zarówno twórczy, jak i wypaczony.
Weźmy XRP jako przykład. Prawda jest taka, że jeśli zapytasz inwestorów XRP, zdecydowana większość z nich wierzyła, że kupują udziały w przyszłości Ripple. To „zainteresowanie” to zrozumienie lub poczucie, że wartość monety XRP jest ściśle związana z sukcesem Ripple jako firmy. Bardzo niewielu inwestorów detalicznych rozumiało fakt, że token XRP nie zawierał żadnej gwarancji umownej dotyczącej jakichkolwiek udziałów w spółce bazowej Ripple. Innymi słowy, nie wiedzieli, że są „interesariuszami” drugiej kategorii w porównaniu z akcjonariuszami spółki. To oni zostali postawieni na pierwszym miejscu, aby ponieść wszystkie konsekwencje ryzyka, ale bez obietnicy tradycyjnych praw akcjonariuszy. Obiecano im raczej korzyści płynące z „wzrostu liczby”. Ripple dobrze zrobił, że ci kupujący nie rozumieli tego wszystkiego, a jedynie rozumieli narrację „wzrost liczby”. Z tego powodu tokeny zostały sprzedane.
Oznacza to, że monety i tokeny kryptograficzne są oferowane podstępnie w celu sprzedaży aktywów całkowicie spekulacyjnych pod pozorem dzielenia się pozytywną stroną przyszłości firmy emitującej, ale bez żadnych wyraźnych obietnic umownych.
Tradycyjny emitent akcji nie mógł nawet marzyć o sprzedaży takiego papieru wartościowego. Ale to zadziałało dla emitentów kryptowalut.
Ale ten brief amicus dowodzi, że oferowane tokeny nie są zabezpieczeniem właśnie z powodu powyższego oszustwa, a nie pomimo niego.
Innymi słowy, argumentem jest to, że oszust powinien zostać nagrodzony za udane oszustwo. Emitenci byli sprytniejsi niż kupujący, dlatego zasługują nie tylko na nagrodę, ale także na ochronę.
Nie mogę wymyślić bardziej skorumpowanego i wypaczonego sposobu interpretacji prawa.
Należy zauważyć, że powyższe nie oznacza, że kupujący XRP myśleli, że kupują formalny pakiet akcji, tj. akcje firmy Ripple. Niektórzy mogliby tak pomyśleć, ale nie o to chodzi.
W analizie prawa papierów wartościowych zrozumienie terminów prawnych przez ludzi nie działa. Zgodnie z testem Howeya, siłą operacyjną jest tutaj subiektywne skojarzenie („oczekiwanie”) inwestorów między ceną tokena a przyszłością „wspólnego przedsiębiorstwa”, którym w przypadku XRP jest Ripple. Trudno argumentować, że powyższe nie ma miejsca w przypadku większości kryptowalut.
Niektórzy mogą argumentować, że zgodnie z powyższym standardem każda moneta lub token, w tym Bitcoin, byłaby sama w sobie zabezpieczeniem bez żadnej analizy. Szokujące, ale byłoby to bliskie prawdy, ale z istotnym pryncypialnym wyjątkiem:
Liczy się nie istnienie związku między sukcesem tokena a jakąkolwiek istniejącą firmą, ale to, czy powiązana firma jest „wspólnym przedsiębiorstwem” w rozumieniu testu Howeya. Z tego powodu kluczem jest kontrola lub centralizacja lub jej brak. I z tego samego powodu oryginalny bitcoin nie jest papierem wartościowym, ponieważ jego emitent wyemitował monety z jednostronną umową z zerowym pre-miningiem, a ponadto odciął się od kontroli systemu poprzez zablokowany protokół.
Jednak jeśli inni później włączyli się do kontroli, zmieniając protokół i tym samym przekształcając Bitcoin w papier wartościowy, to jest inna sprawa. To, co z tego wynikło, to już nie bitcoin, ale zupełnie inna rzecz oparta na nowej umowie. Zobacz Nawet BTC stało się zabezpieczeniem.
Istnieją jednak dodatkowe powody, dla których ten brief amicus jest całkowicie błędny:
(1) Rzeczywistość
Zdecydowana większość dzisiejszych akcji jest przedmiotem obrotu w oparciu o wyceny spekulacyjne, a nie w celu uzyskania dywidendy lub innego podziału dochodów firmy. Niektóre wyceny opierają się przynajmniej na pewnych podstawach, które mają swoje źródło w dochodach i dywidendach, ale wiele po prostu nie ma żadnych podstaw, a jedynie spekulacje na temat spekulacji. Dla nabywców tych akcji nie ma umownej gwarancji zysków emitenta.
Jednak wszystkie te akcje są papierami wartościowymi i to w nie mniejszym stopniu niż inne. Nie ma nawet pytania na ten temat. Są papierami wartościowymi nie dlatego, że urodzili się z etykietą „zabezpieczenie” na czole, ale dlatego, że istnieje możliwa do zidentyfikowania umowa inwestycyjna w oferowanie tych instrumentów finansowych nabywcom, a oferowana umowa inwestycyjna spełnia test Howeya.
Powrót do pewnych sztywnych słów z lat 30. XX wieku, aby argumentować, że w rzeczywistości nie kwalifikują się one jako papiery wartościowe, byłby bardzo dziwnym argumentem. Byłoby to po prostu oderwane od rzeczywistości. Jednak to jest dokładnie to, co ten brief amicus skutecznie robi dla kryptowalut.
(2) Duch i cel prawa
Wychodząc poza litery prawa, pomyślmy tylko o duchu lub celu prawa.
Celem prawa papierów wartościowych jest ochrona inwestorów poprzez utrzymanie zaufania do rynków finansowych.
W związku z tym jasne jest, że im bardziej spekulacyjny jest składnik aktywów, tym bardziej prawdopodobne jest, że stanie się podejrzanym o bycie papierem wartościowym. Wynika to z faktu, że będąc bardziej spekulacyjnym, jest więcej miejsca na popełnianie oszustw i większa szansa na prześladowanie inwestorów. Jednocześnie ci sami inwestorzy mogą być bardziej podatni na pokusy spekulacji na wysokim szczeblu.
Jak zatem ktokolwiek mógłby argumentować, że aktywa nie są papierami wartościowymi tylko dlatego, że są zbyt spekulacyjne?
Oczywiście opinia amicus nie mówi tego wprost, ale raczej argumentuje, że kryptowaluty zasadniczo nie są zabezpieczeniem tylko dlatego, że nie są oparte na wyraźnie możliwej do zidentyfikowania umowie, która gwarantuje kupującym udział w dochodzie i prawo do likwidacji. Ale są one logicznie równoważne.
Dlatego stanowisko Coinbase amicus jest nie tylko niezgodne z literami prawa, ale także sprzeczne z celem i duchem prawa.
Zwykle, kiedy ci naukowcy mówią o blockchain i krypto, znają prawo, ale nie znają technologii. Dlatego, gdy się mylą, popełniają zrozumiałe błędy. Ale ten raport amicus jest po prostu błędny co do samego prawa, zanim jeszcze zdążysz pokazać jego nieznajomość technologii.
Umiejętni prawnicy zawsze mogą opowiadać się za każdą stroną, w której są zainteresowani. Ten jest świetnym przykładem. Mam tylko nadzieję, że Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) oraz sąd nie dadzą się oszukać.
Niech sąd zostanie ostrzeżony, że autorzy tego amicus briefu nie są przyjaciółmi (amicus) sądu, ale oszustów.
Autor : BitcoinSV.pl
Źródło : This amicus brief for Coinbase is so wrong – CoinGeek
